Sand, zalm en de trollentong

Zalm dus, daar heeft JanDirk altijd al eens op willen vissen. Nou ben ik daar geen fan van... Maar het zou ook niet de bedoeling zijn om zo’n dier te pijnigen, te vangen en vervolgens met gepiercede wang weer terug te gooien. Nee, JD wil ‘m vangen en dan opeten...

Maargoed, zalm is er veel in Noorwegen. Ze worden er ook veel gekweekt en je ziet dan in zee of in de fjorden van die bassins waar ze in schijnen te zitten. Daar ging het hem niet om. Hij wil er eentje aan de haak slaan in de rivier. Een wilde. Dat schijnt best ingewikkeld te zijn, want dan heb je een permit nodig (niet ingewikkeld, op internet te regelen), een stuk rivier waar je mag vissen (wel lastig, want vaak privégrond en toestemming of veel geld nodig) en natuurlijk een hengel etc. We gaan eerst in Sand, in het Suldal naar het infopunt. Ze geven ook rondleidingen en je kunt de zalm onder water achter glas zien zwemmen en buiten zie je de trekkende zal tegen de stroming in naar hogergelegen rivierdelen zwemmen. Alleen de fitste mannen en vrouwtjes overleven deze helse tocht naar hun geboortegrond, waar ze zich dan weer voortplanten. Ze gaan soms wel naar 600 meter boven zeeniveau! Krachtpatsers. Waar we Glimpie parkeren zit zo’n trap in de rivier, hier zie je dus echt de zalmen springen naar hogergelegen gebieden, een bijzonder gezicht. Bij het infopunt vraagt JD ook naar de mogelijkheden om zelf te vissen, maar daar weten de studenten die er werken weinig van, behalve dat het duur is. Wel hebben ze een lijst met adressen van mensen die er meer van weten. JD ziet twee Hollandse namen staan en besluit die mensen te bezoeken. En jawel, de mensen die al 25 jaar in Noorwegen wonen, hebben een zorgboerderij, hebben 5 paarden, schapenhek om de moestuin en ze bezitten een stuk rivier waar JD de volgende dag best even mag vissen. Oja, de man is ook nog fysiotherapeut. Hun zoon werkt in de plaatselijke sportzaak die ook hengels verkoopt, dus dat is ook geregeld. De volgende dag gaat JD met nieuwe hengel vol goede moed op pad. Hij denkt een paar keer enorm beet te hebben maar dan blijkt z’n hengel vast te zitten aan de bodem of plantjes. Geen zalm als diner dus. Ik lees een heel boek uit in de zon, heerlijk. We krijgen ook nog het aanbod om de camper een nachtje op de boerderij neer te zetten, maar dat aanbod slaan we uiteindelijk toch af, omdat we eigenlijk al op een perfecte plek aan de rivier staan, waar ook nog een prachtig nieuw toiletgebouwtje staat en dat is ook wel een luxe. Na nog een nachtje Sand vertrekken we richting Odda. Dat ligt wat noordelijker en wat hoger. We bezoeken het waterkrachtmuseum uit 1908, een prachtig gebouw van buiten en van binnen en aan het water. Het water uit de bergen kwam door enorme pijpleidingen de centrale binnen en JD legt me alle technische zaken uit die ik half wel maar ook half niet begrijp, natuurkunde was al nooit m’n sterkste vak...

We besluiten dat Glimpie wel heel mooi staat bij dat museum, dus daar overnachten we. JD vindt in een nabijgelegen gebouwtje een toilet en besluit deze te gebruiken. Dit toilet was waarschijnlijk al enkele jaren buiten dienst. Maar zal dat voorlopig ook blijven, want de boodschap die JD achterliet ging niet helemaal daar waar hij heen had moeten gaan. JD had wat technische ingrepen gedaan die de water toevoer naar het toilet weer liet werken, maar na doorspoelen bleek het water overal behalve naar het riool toe te gaan. 

Laat op de avond besluiten we de volgende dag de tocht te gaan maken waarvoor veel mensen hier komen: Trolltunga. Een wandeling naar een uitstekende rots ooit uitgeslepen door ijs. De punt van de rots hangt over de Fjord en is een bekend plaatje in reisgidsen over Noorwegen. Glimpie blijft bij het waterkrachtmuseum, wij fietsen op de racefiets het eerste stukje. Daar parkeren we de fietsen, gaan met een shuttlebus verder omhoog en starten dan met onze 20 km wandeling. Zonnetje erbij, geen ‘hikingschoenen’ aan (aangevreten door teveel ammoniak bij de paarden), maar gewoon lopen. We voelen ons wat ‘underdressed’ tussen alle profi-outdoor-mensen met stevige schoenen en stokken enzo. Maar behalve dat het best een aardig stuk lopen is (een takke-eind in de woorden van JD) is het niet zwaar. Trolltunga zelf is een prachtig uitzichtpunt over de fjord. We zijn uiteraard niet de enigen daar. Uiteindelijk zijn we na een uitgebreide foto- en lunchstop 8 uur later weer bij het beginpunt. We fietsen naar Glimpie en om de triatlon compleet te maken zwemmen we als douche in het koude fjord-water, heerlijk.

We overnachten nog een keer op de kade bij het museum, herpakken de volgende ochtend de camper (sommige spullen kunnen we erg lastig bij dus alles wordt uitgepakt en weer ingepakt). We rijden naar Bergen, waar het voor het eerst echt wel wat moeite kost om een geschikte plek te vinden om te overnachten. Maar uiteindelijk staan we op het parkeerterrein van een Hogeschool. Morgen gaan we de stad Bergen verder bekijken. 

Tot de volgende keer, liefs JanDirk en Marank

en voor af en toe een fotootje op Instagram: jdandmar_whereareyou