Het vervolg van onze reis, Zuid-Afrika en Namibië!

Na onze campertrip door de Balkan afgelopen zomer en herfst hadden we een pauze van twee weken in Nederland met gezellige familiebezoekjes, verjaardagen en Sinterklaas. Daarna hebben wij half december tot eind januari in Portugal doorgebracht. We hebben onze blog toen even niet bijgehouden, want we zijn op veel dezelfde plekken als het jaar ervoor geweest en ja, we brengen al genoeg tijd met de telefoon door. We hebben de Nederlandse winter deels geskipt en het was ook geweldig dat we vrienden en familiebezoek hebben gehad in Portugal, dat was hartstikke leuk. Mijn zus en neefjes kwamen anderhalve week en vervolgens kwamen René en Jan-Carel een aantal dagen, we hebben genoten van het gezelschap!

Na 6 weken zon en surf in Portugal, kwamen we eind januari in Nederland terug in een soort van herfst. Wind, regen en niet zo koud. Toch bleef het kriebelen. Voor ons huis wordt goed gezorgd en we hebben nog geen nieuw werk gezocht, dus de mogelijkheid om nog even weg te gaan is er. 

Dus: we gaan weer verder op pad. De bestemmingen liggen buiten Europa nog niet echt voor het oprapen, maar ons tweede thuis Zuid-Afrika verwelkomt bezoekers met alle liefde. Wij besluiten dat we de economie daar wel wat willen stimuleren en willen het combineren met buurland Namibië, waar we weliswaar ook al eens geweest zijn, maar toen alleen in het zuiden. Na een PCR test die gelukkig negatief is, stappen wij 11 februari in het vliegtuig naar Kaapstad en als we daar 11 uur later aankomen, voelt dat weer heel fijn en vertrouwd. De eerste dagen genieten we weer van het prachtige zomerse weer, de aardige mensen en het prima eten. JanDirk maakt vrienden door de meegenomen inhoud van z’n halve kledingkast weg te geven aan wie er maar uitziet dat hij iets kan gebruiken en ook een gebruikt wetsuit vindt een nieuwe bestemming bij een surfproject voor kinderen uit de townships. De week Kaapstad bestaat uit bezoekjes aan alle plekken waar we zo graag komen: de boulevard van Sea Point, naar de zonsondergang kijken op Signal Hill, surfen bij Muizenberg en Kommetjie, rondstruinen in Kalkbay en alle omliggende kleine plaatsjes, strandwandelingen richting Noordhoek en op bezoek bij kennissen die in Houtbay wonen. Wij regelen ook alvast een PCR test voor Namibië, want die moeten we wederom doen om daarheen te kunnen. Beetje gedoe, maar het is even niet anders. QR codes en dat soort zaken doen ze hier niet aan, dus dat is wel weer heel makkelijk. De dame die ons test, komt langs in ons appartementje en als we in de avond de negatieve uitslag hebben, kunnen we pas onze auto huren voor in Namibië. We willen natuurlijk wel zeker weten dat we Namibië in mogen, voor we iets huren. Het is erg last-minute, maar gelukkig is er na heel veel rondbellen nog eentje te vinden. Het wordt een 4x4 met een daktent, zodat we kunnen kamperen, leuk! We hebben eerder door een stukje Namibië gereden in het allerkleinste huurautootje zonder airco wat er maar te vinden is, nu wilden we toch iéts comfortabeler reizen omdat we wat grotere afstanden willen afleggen. Om 4 uur ‘s nachts gaat in ons airport hotel de wekker. Even vroeg opstaan om onze vlucht naar Windhoek te nemen. Alles gaat voorspoedig en om 8:30 landen we in Namibië. We worden naar de autoverhuur gebracht en krijgen daar uitgebreide uitleg. Het profiel op de banden staat ons niet helemaal aan, dus er worden nog twee nieuwe opgezet. Daarna vertrekken we met onze Toyota met daktent voor ons 4x4 avontuur. Uiteraard eerst even bij een grote supermarkt eten en drinken inslaan en de tanks (ja 2) van de wagen volgooien. Gelukkig geen Nederlandse dieselprijs. Het eerste stukje vanuit Windhoek is nog asfalt. Kunnen we even wennen. Maar al gauw wordt het gravel en moet er wat lucht uit de banden. Na een mooie route komen we aan in Solitaire. Daar zijn we op één andere auto na de enige op de campsite. We maken de braai aan en eten onder het genot van mooi rood kleurende lucht. Het uitklappen van de daktent en alle spullen een plekje geven gaat de komende dagen vast steeds vlotter, nu is alles nog wennen. We slapen geweldig, het matras in de tent is goedgekeurd. De volgende dag rijden we richting Sossusvlei, de bekende rode duinen van Namibië. Daar zoeken we eerst een plek op een campsite en we begrijpen dat de duinen het mooist zijn bij zons- op en -ondergang. Wij komen er in de middag aan en bezoeken eerst de Sesriem canyon in de buurt. Er staat water in, wat met deze hitte wel snel zal verdampen. Daarna gaan we, ook al is het een graadje of 42, toch alvast even de rode duinen bezoeken. We rijden 60 km zuidelijk tot we bij de Sossusvlei zelf uitkomen, de zoutpan omringd door rode duinen. We zijn er de enigen, dat is een voordeel als je niet tijdens spitstijd gaat kijken. En aangezien het door alle stops al eind van de middag is geworden, worden de kleuren steeds intenser. Er staat water in de pan, dat gebeurt ook niet altijd, maar Namibië heeft dit jaar een uitstekende hoeveelheid regen gehad, waardoor het op veel plekken groener is dan gebruikelijk. Het is prachtig. We maken ook nog een wandeling naar de Deadvlei en op het moment dat we de terugweg naar de campsite aanvaarden, is de timing precies zo dat we de zonsondergang bij Dune 45 meemaken, waardoor we het duin in prachtig rode gloed zien. Wow! Om 20:30 moeten we het park uit zijn, dat halen we precies op de minuut. Doorbakken komen we aan op de camping, waar we nog even een maaltje in elkaar flansen en na het zand van ons af te hebben gespoeld, lekker gaan tukken. Maar niet voordat we in het pikkedonker nog even de Afrikaanse sterrenhemel bewonderd hebben, zo mooi! 

Onze weg zal ons morgen wat noordelijker brengen, richting Walvisbaai. Wordt vervolgd!