Goede Hoop, mountainbiken in Stellenbosch, de klim naar de Tafelberg en terug naar Oost-Graftdijk

Na ons avontuur in Namibië, zijn we weer op bekend terrein in Kaapstad en omgeving. We zitten in een schattig guesthouse in St James, dat ligt naast Muizenberg. Sonnekus is de naam, dat klinkt al gezellig. In Muizenberg gaat JD graag longboarden en ik doe ook een poging. Altijd leuk daar en hoewel het er vaak druk is, is het ook een enorm breed strand met over de hele linie golven. Dus ook al zijn er heel veel surfers, dat is daar geen probleem. 

Bij de kaapregio hoort natuurlijk ook een keer wijnproeven. Dat doen we bij Babylonstoren, een winery met een grote botanische tuin erbij. De tuin is prachtig en de wijn smaakt goed, het is er wel bijzonder druk, we moeten er even aan wennen na het uitgestorven Namibië. De tweede zondag in maart is er een fietsevenement, de Cape Argus. Ook hier een evenement dat voor het eerst sinds tijden weer georganiseerd mag worden. Het lijkt ons altijd nog een keer leuk om mee te doen, maar nu een ticket én een fiets regelen is niet haalbaar op zo’n korte termijn. We gaan dus aanmoedigen, want alle wegen in de Kaap zijn een groot deel van de dag afgesloten, dus we kunnen alleen lopend op pad. De fietsers hebben wel pech. In het bijna altijd droge Kaapstad, plenst het de hele ochtend. Gehuld in poncho staan we klappend langs de route. Pas in de middag, als de meeste fietsers inmiddels gefinisht zijn, klaart het op. Wij gaan nog even op pad en lunchen laat. Als ik ‘s avonds laat nog steeds geen trek heb in avondeten, vind ik dat eerst niet raar. Als ik vervolgens toch wat probeer te eten, maar dat er net zo hard weer uitkomt, merk ik dat ik me écht niet zo lekker voel. Het wordt een onrustige nacht, maar na 24 uur is alles er uiteindelijk uit en knap ik op. Maar dan begint JD en bij hem is het niet zo kort en krachtig als bij mij. Na dagen niet lekker zijn, een doktersbezoek en wat poeders en pillen, knapt ook hij uiteindelijk op en kan er weer gesurft worden! We zijn inmiddels in een Airbnb in Kommetjie waar we op korte loopafstand van het strand zitten, dus meestal gaat hij twee keer per dag surfen. Tussendoor doen we andere activiteiten. We gaan naar de haven van Houtbay, waar de zeeleeuwen op de vis van de vissers azen, we doen een dagje Kaap de goede Hoop, waar we bijna wegwaaien maar van het mooie uitzicht op de vuurtoren genieten, bavianen en struisvogels zien en nog wat opsteken van de uitleg van een lokaal schoolreisje (Over het nut van vuurtorens, maar de docent vertelt ook een verhaal over hoe je als mens een ‘licht’ voor iemand anders kan zijn). Ook doen we iets wat vooral JD in Nederland erg gemist heeft tijdens covidtijd; we gaan naar een rommelmarkt. Behalve het mondkapje, voelt dat snel weer kneuterig gezellig. Ook doen we nog een hike die we al wel eens eerder hadden willen doen: het beklimmen van de Sentinel. Dat is een berg bij Houtbay die je vanaf de Chapmans Peak drive (één van de mooiste wegen in de wereld) prominent ziet uitsteken. Het is vooral even zoeken naar een veilige plek om de auto achter te laten, maar eenmaal gevonden gaat de wandeling steil omhoog maar voorspoedig. Het waait wederom hard, maar boven genieten we van het uitzicht over de omgeving die we inmiddels zo goed kennen.  Prachtig. We beseffen ons ook dat er een tijd van komen is en een tijd van gaan. Dus we gaan toch een keer fietsen! JD heeft al sinds zijn Santiago tocht in augustus aanhoudende knieklachten, maar we besluiten een rustige fietsroute te kiezen. We huren mountainbikes in Stellenbosch en gaan daar het natuurgebied in. Het is heerlijk en natuurlijk lig ik in een onbewaakt ogenblik ineens in de struiken. Ik denk dat mijn pedaal aan een steen is blijven hangen ofzo. JD, die voor mij fietste, heeft even niet door dat ik op mijn kant lig, dus ik moet hard roepen om hem terug te laten keren en mij overeind te trekken. Ik lig klem met m’n fiets bovenop mij en heb in de prikstruiken geen grip om mezelf af te zetten. Uiteindelijk sta ik weer rechtop en kunnen we verder. Als we ‘s avonds thuis zijn, doet JD nog een snelle surfsessie voor het donker wordt en daarna worden we door onze airbnb gastheer en gastvrouw uitgenodigd voor wijn en pizza. Dat slaan we niet af en we hebben een gezellige avond bij deze aardige mensen. De volgende dag is het tijd om Kommetjie te verlaten (snik) en maken we ons op voor de laatste dagen Seapoint in Kaapstad. We geven nog wat kleren en schoenen weg aan mensen die dat zelf niet hebben en beklimmen de Tafelberg. We hebben dit al vaker gedaan, maar het blijft mooi om zover te kunnen kijken en alle plekken te kunnen zien waar we afgelopen twee weken geweest zijn; Muizenberg, Houtbay, Kommetjie, we kijken over alles uit met het heldere weer (geen tafelkleedje van wolken op de Tafelberg vandaag). In de middag bezoeken we de wijk Woodstock. Dit is een wijk van Kaapstad die nu in opkomst is en er steeds hipper uit gaat zien. We bezoeken de old biscuit Mill, een voormalige fabriek die nu omgetoverd is tot een foodmarket met allerlei winkeltjes. Het voelt alsof we ineens op een festival zijn beland. Er is muziek, er zijn allerlei eetkraampjes en in de zon zitten en dansen allemaal blije mensen. Bijna zoals vroeger, behalve dat sommige mensen een mondkapje dragen. We zien het maar als goede hoop voor de toekomst, dat we vast weer snel wennen aan een situatie waarin we weer ‘gewoon’ sociale dingen kunnen doe. Wij gaan nu weer naar huis, voorlopig weer even naar het ‘gewone’ leven. We kunnen sinds lange tijd weer in ons eigen huis, dat is ook wel weer fijn. Eens kijken of ik straks nog ergens een leuke baan kan vinden. We zijn in ieder geval goed uitgerust en opgeladen voor een nieuwe start!
Hartelijk dank voor het volgen van onze reisavonturen, we hopen jullie ook snel weer ‘in het eggie’ te zien of te spreken! Heel veel liefs en tot snel!

JanDirk en Marank