Terug naar Glimpie, Setúbal, Troia, rijst, kurk en Sagres

Na drie nachten hotel zijn we weer herenigd met Glimpie. Hij staat prachtig op de camping dus we besluiten er nog even te blijven. Ericeira in de zon is hoe we het kennen en het is heerlijk om er nog even te blijven. De verschillende surfstranden worden bezocht en we wandelen wat langs de mooie kliffen. Na het onstuimige weer van de afgelopen dagen is het nu windstil en vaak zonnig maar de oceaan heeft een flinke swell dus de golven zijn spectaculair. Vrijdagochtend na een hardlooprondje besluiten we weer verder naar het zuiden te trekken. Hoewel Lissabon superleuk is, slaan we het vanwege Corona over. Helaas pindakaas. We hebben door een navigatie fout van mij en een file nog een dikke vertraging, maar uiteindelijk komen we ten zuiden van Lissabon uit. We wanen ons in Brazilië (niet dat we daar ooit geweest zijn) bij het enorme Jezusbeeld met gespreide armen die de stad Lissabon kracht moet geven en brengen nog een bezoekje aan de Lufi surfshop. Daarna, het wordt inmiddels donker, nemen we de Ferry van Setúbal naar Troia. Bij aankomst in het donker hebben we geen idee waar we zijn, behalve dat het een natuurgebied moet zijn. Een plek voor Glimpie vinden we niet zo makkelijk, we belanden uiteindelijk in een wijk in Troia waar allerlei gebouwen staan die helemaal uitgestorven zijn, appartementen, hotels, villa’s, een casino. Laagseizoen en Corona zullen de oorzaak wel zijn, maar het is wel gek. Ontbijten doen we aan het strand en we maken een prachtige wandeling, waarin we allemaal schatten vinden: zee-egels, roggeneieren, schelpen, en helaas ook veel afval. Dat gooien we later zoveel mogelijk in een afvalbak. We gaan met Glimpie weer verder en stoppen onderweg regelmatig om even van de mooie natuur te genieten. Het is uitgestorven stil in dit stukje Portugal. Verder naar het zuiden rijden we ineens tussen de rijstvelden (???ja echt!) en later de kurkeiken. Portugal is verantwoordelijk voor het grootste gedeelte van de kurk in Europa. Wijnflessen met schroefdoppen kwam ik al nergens tegen hier...snap nu waarom.

Na een mooi dagje natuur belanden we ergens bij een strand voor de overnachtingsplek. Ik moet op Google maps zoeken hoe het er eigenlijk heet, het is vooral een parkeerplaats bij zee en duin. Tijd om de volgende dag weer iets meer bewoonde wereld op te zoeken, ik wil normaal douchen. Dat kan op een camping in Vila Nova de Milfontes. De zee is ook hier onstuimig, surfen is geen optie. De dag die volgt bestaat uit het bezoeken van heel veel verschillende baaien en stranden. Het ziet er spectaculair uit, zeker vanaf de hoge rotsen. We slapen in een gehucht bij mensen op het erf, maken daar een mooie wandeling en besluiten dat we ook benieuwd zijn naar de Algarve, de zuidkust en rijden naar Sagres. Hier zijn we echt op de zuidwesthoek van Europa. Vanaf de hoge rotsen staan de vissers hun avondmaal bij elkaar te vissen. Het is bijzonder om hier het verschil te zien tussen de woeste westkust en de overgang naar het kalmere zuidelijke water.

We beseffen  dat we de afgelopen drie maanden al veel moois hebben gezien! Soms missen we wel een beetje het wow-effect van bijzondere natuurfenomenen of aparte mensen die we ontmoeten. Europa is prachtig, Ook hier vinden we zeker ‘wow-effect‘, maar in andere werelddelen waan je je soms écht in een andere wereld door de totaal andere landschappen, andere geuren, talen en gebruiken. Dat je je nu door Corona minder onder de andere mensen begeeft speelt ook mee natuurlijk.

Maar... net nu we in de Algarve zijn aangekomen is daar ineens die melding: ‘masterswell is going to arrive in Nazaré!’ Toen we twee weken geleden in Nazaré waren, was het er prachtig maar de zee was kalm. Dat gaat nu dus veranderen! De hele avond zitten we in dubio, maar besluiten de volgende ochtend de wekker om 6:00 uur te zetten en 400 km noordelijk naar Nazaré terug te rijden. Dag Sagres. We kiezen deze keer voor de tolwegen dus doen er 5 uurtjes over... Spannend, zullen de monstergolven (en het wow-effect) er aan komen of niet???! De volgende keer meer daarover...!

Liefs JanDirk en Marank