Porto, EK longboarden en lekker nazomeren

Na een paar mooie dagen in Viana do Castelo rijden we weer wat zuidelijker. We dachten eerst voorbij Porto te rijden, maar we belanden op een camping die er op fietsafstand vanaf ligt, dus gaan er toch even kijken. Geen spijt van, het is een leuke stad! Na wat dagen met regen klaart het halverwege de dag ook nog op, dus dat is lekker. We parkeren de fietsen aan de zuidkant van de rivier de Douro en gaan lopend de brug over, de stad in. De brug is ontworpen door de heer Eiffel en dat is duidelijk te zien, je waant je bijna in Parijs. We bekijken de betegelde stationshal, eten pastel de Natas, maken een wandeling door de stad, eten nog meer Natas, bezoeken een kerk en de catacomben en eten tenslotte ook nog gezellig in de stad, voordat we in het donker weer naar de camping fietsen. Onderweg wordt er door JD nog even aan urban exploration gedaan bij een verlaten stationscomplex, een stuk trainrails lijkt hem wel een leuk souvenirtje wat hij thuis kan gebruiken als aambeeld om stukken plaatwerk op te modelleren. Het is wat zwaar om mee te nemen op de racefiets, dus hij legt het ergens in de berm om te wachten totdat we er de volgende dag nogmaals langsrijden, maar dan met Glimpie. Arme Glimpie, die heeft het maar zwaar met die verzamelwoede. Naast een stuk treinrails moet hij ook al wat rondslingerende verkeersborden meezeulen...

Na twee dagen camping bij Porto, vertrekken we naar het iets zuidelijker gelegen Espinho. Dat is ook weer een goede surfspot en de komende dagen zijn er surfwedstrijden. Anne, de dochter van een oud-collega van JD, doet mee aan het EK longboarden (voor de niet surfers: longboarden is surfen op een surfboard van meer dan 9 foot) en we willen haar wel aanmoedigen! Er is één camping in Espinho, het sanitair is afgesloten dus er mogen alleen campers met eigen voorzieningen komen. De eerste dag zijn we de enige gasten, later komt er nog een camper bij, enorm druk dus. JD surft weer regelmatig en het wordt hier zomers mooi weer, veel zon en 25 graden. Op een gegeven moment ligt JD in het water naast een opvallend goede surfer. Hij blijkt uit de USA te komen en als JD vraagt hoe het kan dat hij zo goed is, antwoordt hij ‘ik plak altijd duct-tape onder mijn voeten, niet verder vertellen’. Hij is hier ook voor de wedstrijd en als JD later zijn naam opzoekt, blijkt hij een voormalig wereldkampioen (Tony Silvagni) met een eigen surfschool, niet zo gek dat hij zo goed is dus...

Zaterdag is de dag van de longboard competitie. Het is prachtig weer, maar er staat aardig wat wind en dat maakt de golven niet makkelijker. Anne moet wachten tot de middag, want eerst zijn de mannen aan de beurt. We moedigen Tony aan en hij gaat door naar de volgende ronde. Anne heeft in de middag ook een paar hele mooie ritjes. We zijn heel trots! Helaas heeft haar tegenstander meer punten, dus Anne gaat niet door naar de halve finale. We moedigen nogmaals Tony aan die zich wel plaatst voor de halve finale bij de mannen en dus de volgende dag weer zal moeten surfen. Met nog een aantal supporters van Anne eten we heerlijk ijs en sluiten we de dag gezellig af. Ons verblijf op de camping hebben we al een aantal keer verlengd, maar Espinho bevalt ons prima zo! De zondag is een hele sociale dag, we hebben de hele dag tussen de mensen doorgebracht, iets wat we helemaal niet meer zo gewend zijn deze reis. In de ochtend surft JD, maar het  is hoog water en de golven zijn lastig. Later op de dag kijken we naar de diverse halve finales en finales van de surfcompetitie. De omstandigheden zijn wisselend, er steekt een behoorlijke wind op. Tony blijft helaas steken in de halve finales, we hadden hem graag meer gegund want hij is een superaardige vent en een goede surfer! Bij de huldiging van de winnaars wil JD graag even van dichtbij kijken ipv achter de dranghekken. Maar JD zegt dat we bij de ‘crew’ van Anne horen en na het opnemen van onze temperatuur en een bodyspray met alcohol mogen we de poortjes door. Wel geinig om de huldiging van de winnaars van dichtbij mee te maken. Na afloop gaan we met de hele ‘crew’, oftewel een bont gezelschap van supporters uit Nederland, Noorwegen en Zwitserland ergens wat eten. Erg gezellig, we zijn na 10 weken op reis het helemaal niet meer gewend om zo onder de mensen te zijn en houden uiteraard gepast afstand van elkaar. De Portugese wijntjes hebben een goed formaat. Na afloop zijn we gesloopt, maar kijken terug op gezellige dagen! 

Maandag gaan we weer een stukje rijden, we hebben nog even wat oponthoud omdat we de tolweg oprijden en erachter komen dat het niet overal werkt met kaartjes en dan gewoon betalen, maar met een ander systeem. Hiervoor moeten we echter naar een postkantoor (onze online poging mislukt) en pas het derde postkantoor verkoopt de tolpas. De tolwegen rijden in dit geval wel zoveel sneller en comfortabeler dat we het gedoe om er op te kunnen rijden maar even vergeten.

In Figueira da Foz komen we op een camping terecht waar gelukkig het sanitair wél gebruikt mag worden. Grappig hoe blij je kan zijn met een normale douche. Opfrissen in de camper kan ook best, maar je waardeert een normale douche en WC weer extra als je dat een paar dagen niet gehad hebt. Even relaxen en dan kijken waar we verder zuidelijk naartoe zullen gaan.

Liefs JanDirk en Marank