Surfen, surfen en surfen

Na de eerste woeste dagen in Biarritz, komt de oceaan wat tot bedaren. Het stopt met regenen en stormen en het wordt redelijk rustig en zonnig weer. We staan eerst drie dagen op een camperplek. Tegenover ons staat een oud meneertje alleen waarvan ik me afvraag hoe hij in hemelsnaam met zijn kromme rug de camper bestuurt, maar hij doet het echt. Rondom zijn camper loopt hij met een rollator en in normale tijden zou je deze meneer even helpen met het aankoppelen van de elektra etc, maar nu houden we maar gepaste afstand van deze kwetsbaar uitziende meneer, jammer hoor. In Biarritz zelf is het mondkapjes-paradise. Niet alleen in winkels, maar ook overal buiten worden ze gedragen, ook door kinderen als ze ouder dan een jaar of 6 zijn. Het is even wennen, maar op een gegeven moment is het bijna raar om ‘m niet op te hebben. De volgende drie dagen Biarritz doen we luxe, we staan op een camping en kunnen dan ook weer gewoon douchen enzo. We maken een uitstapje naar st. Jean de Luz en herkennen veel van de zomervakanties van jaren geleden. JD surft dagelijks, soms meerdere keren per dag, ik waag af en toe een poging, maar ben gewoon niet zo’n held en heb altijd veel ontzag voor de kracht van al dat water. Na nog een paar mooie dagen, is de voorspelling dat het weer weer zal omslaan, tijd om verder te gaan.

Om de coronamaatregelen zoveel mogelijk te respecteren, besluiten we Spanje over te slaan en door te gaan naar Portugal. We vertrekken bijtijds, maken alleen even een stop in het Spaanse Zarautz (ooit begonnen met surfen daar) en rijden via alleen maar niet-tolwegen naar Portugal. Dat kost ons wel de hele dag, maar we hebben geen haast en in Spanje lijkt het wel of er niemand woont, zo stil zijn de wegen. We vinden weer een prima gratis overnachtingsplek net over de grens. Om half 8 lusten we wel iets te eten, dus lopen het stadje in. Bij het eerste tentje waar we naar binnen lopen, wordt ons gezegd dat ze pas om 19:00 uur open gaan, huh? Oja, een uur tijdverschil, we zitten inmiddels al zo westelijk natuurlijk!

De volgende dag rijden we naar de kust. Wederom een mooie route door het glooiende noorden van Portugal. De kust is ook mooi. We kunnen natuurlijk niet inschatten hoe druk het hier in de zomer is, maar in oktober is het errug rustig. Maar als JD in de ochtend gaat surfen zijn er toch nog aardig wat mensen in het water te vinden. We bezoeken in de middag de stad Viana do Castelo. In een straat zien we ineens een enorme rij mensen staan. Nieuwsgierig vragen we ons af waarom. Het blijkt te gaan om de pastelaria. Twee keer per dag verkopen ze daar een lading verse Bolas de Berlim. Geen idee wat dat zijn, maar alles van de bakker ben ik gek op, dus we sluiten ons aan in de rij, die natuurlijk 5 x langer is dan normaal omdat iedereen 2 meter afstand uit elkaar staat. We nemen er wat mee en natuurlijk ook pastel de Natas. Heerlijk zijn ze. Mijn ouders zijn 45 jaar getrouwd vandaag, dus dat moeten we vieren! 🥳

De volgende dag doe ik ook weer een poging tot surfen. Ik heb er lol in maar bak er wederom weinig van. Het is dierendag vandaag, gek om thuis helemaal geen dieren meer te hebben dit jaar, ik moet vaak aan Quin en Dirk denken. JanDirk komt na zijn surfsessie wel thuis met een nieuw huisdier... een wandelende tak. Die hadden we nou nog nooit in het wild gezien! Natuurlijk ging hij gewoon weer de struiken in.

Liefs JanDirk en Marank