Afgesloten stranden, oplopende cijfers, nog even genieten en oost, west, Glimpie is the best!

Vanaf half januari worden de temperaturen in de Algarve weer iets aangenamer. Zon en wolken wisselen elkaar af, soms een dagdeel met wat regen of mist, maar als de zon er is is het meteen erg lekker. We horen dat de coronacijfers in Portugal oplopen. In het dorp waar wij verblijven merken we er niet veel van, want het is er super rustig. Wat we wel merken is dat de scholen en de horeca ook hier dicht gaan en dat we nu dus geen koffie meer kunnen drinken op ‘ons’ terrasje. Gelukkig kan ik gewoon koffie maken in Glimpie. We overnachten vanwege het wisselvallige weer (oké én omdat het zo goedkoop en comfortabel is) nog steeds in het hotelletje. Hotelletje is eigenlijk geen goed woord, het is een groot hotel met tuin en zwembaden en er zijn ruim 70 kamers. Toen we er net waren, waren en tussen de 3 en 5 kamers bezet. Inmiddels zijn we met nog een stel de enige gasten. De ontbijtregels zijn veranderd: ipv het buffet komen ze nu een dienblad aan de deur brengen, alles om de contact momenten tussen mensen te beperken. De receptie is ook grotendeels dicht en we hebben een sleutel van de zij-ingang van de poort van de tuin gekregen, zodat we in en uit kunnen wanneer we willen maar de hoofdingang gesloten blijft. Heel bijzonder allemaal. Wij zijn ook wel aparte gasten, want we gedragen ons nog steeds als een soort kampeerders. Niet alleen ons bakkie koffie, ook ons avondeten maak ik meestal in Glimpie. (en soms halen we Indiaas eten af) We eten het op op de hotelkamer en de afwas doe ik dan in de badkamer. In het bad kan ik ook mooi onze kleren wassen af en toe, het balkon dient als waslijn. Op het balkon staan ook onze racefietsen en hangen de wetsuits te drogen, de hotelmanager vindt het allemaal prima. Op een gegeven moment is de strandopgang met rood lint afgezet. In de gemeente Lagos - waar ook Praia da Luz onder valt- hebben ze alle stranden afgesloten. In het weekend mogen we ook niet naar de naastgelegen gemeente reizen, maar als we dat op maandag wel doen blijkt daar het strand nog wel toegankelijk. Het voelt gek, want naar buiten gaan om te wandelen of te surfen lijkt ons juist gezondheidsbevorderend, maarja, waar en wanneer we dat doen wordt nu een beetje voor ons bepaald. We willen ons zeker aan de regels houden, we zijn tenslotte te gast. Maar wat de regels zijn, (ze kunnen ook per gemeente anders zijn) is soms wel een beetje moeilijk om te achterhalen en áls we het vinden, is het in het Portugees, een taal die we op wat standaard woorden en zinnetjes na niet echt onder de knie hebben (terwijl JD op zich natuurlijk een aardig woordje over de grens spreekt). Ondertussen solliciteer ik online op een baan en groot is de vreugde als ik de baan krijg. Het is een tijdelijke fysio-functie van 1 maart tot de zomervakantie, ik heb er zin in! Het betekent wel dat de terugreis nu echt in zicht komt. JD zoekt ook nog een leuke tijdelijke technische functie, dus houdt zich aanbevolen! 

De laatste dagen in Portugal beseffen we ons extra wat een mazzel we hebben gehad om in deze gekke tijd toch hele mooie dingen te hebben gezien en gedaan. We hebben leuke mensen ontmoet (weliswaar altijd op afstand) we hebben van een lenteachtige winter kunnen genieten, gesurft, gefietst, gewandeld, uitgerust en we hebben ervaren dat we prima met weinig spullen toe kunnen, op twee pitjes de heerlijkste campergerechten kunnen bereiden 😬, echt niet elke dag hoeven te douchen en ervaren dat er nog véél meer mensen zijn die niet het hele jaar door in Nederland blijven. 

Vrijdag 29 januari hopen we bij het wakker worden op nog een zonnige dag. Helaas is het net als de dag ervoor supermistig. We pakken alvast wat spullen in en aan het eind van de ochtend is in ieder geval Glimpie klaar voor de reis. We hebben etenswaren ingeladen waar we ons een week mee kunnen redden. De mist hangt er nog steeds en ook voor het weekend is dit de voorspelling. We lezen de geruchten dat Spanje de grens wil sluiten voor Portugezen, om de Engelse en Braziliaanse coronavariant die in Portugal schijnbaar meer voorkomt, buiten de deur te houden. 

We besluiten te gaan...

We rijden Praia da Luz uit met het gevoel dat we hier vast nog wel vaker zullen terugkeren, wat hebben we het in dit rustige dorpje naar ons zin gehad! We rijden door mistig Portugal over uitgestorven snelwegen. De grens met Spanje is ook uitgestorven en zeker nog niet gesloten. In Spanje is ook geen kip op de weg en tegen de avond zoeken we een overnachtingsplek voor Glimpie en onszelf. We staan in een rustig dorp en rijden de volgende dag naar Noord Spanje, Zarautz. De reis gaat voorspoedig, in Zarautz zijn we de enige overnachtende gasten op de lege camperplaats. De surfboards liggen tijdens het rijden in de auto, als we erin slapen moeten ze even het dak op. Die nacht waait en regent het hard, het lijkt wel herfst. Als we de volgende ochtend gaan rijden is het ergste gelukkig voorbij. Ook Frankrijk rijden we zo binnen. De tolwegen rijden vlot en die avond moeten we bijtijds stoppen met rijden, want de avondklok is in Frankrijk van 18:00 uur tot 6:00 uur. We blijven aan de snelweg geparkeerd staan bij een tankstation, echt supergezellig. Maarja, zo is onze reis wel een prima quarantainereis, want we zien niemand anders behalve elkaar. Na wederom een prakkie macaroni gaan we maar op tijd slapen. De nacht is wat onrustig want er rijdt nog genoeg vrachtwagenverkeer langs. De volgende dag zijn we benieuwd tot waar we zullen komen. Langs Parijs hebben we iets vertraging, noord Frankrijk gaat soepel en België rijden we zo in. Het formulier wat we hebben ingevuld (dat we op doorreis naar NL zijn) hoeven we nergens te laten zien. In België stikt het van de Nederlandse auto’s, wat ons best verbaast. Voor we het weten zijn we in Nederland. Het is er grauw en mistig, maar als we om een uur of zeven thuis aankomen worden we door een vrolijk spandoek op onze schuur verwelkomd, daar worden we vrolijk van, bedankt Gert en Jill! Gek om na een half jaar ‘gewoon’ weer in Oost-Graftdijk te zijn! We gaan de komende week een beetje bijkomen van de reis, Glimpie opruimen en na onze quarantaine, die gelukkig al een stukje gevorderd is, ook weer de lieve familie en vrienden hier ontmoeten! 

We hebben genoten, we hebben geleerd vooral heel flexibel te zijn in onze plannen, we hebben nieuwe mensen en landen leren kennen en vinden elkaar nog steeds heel erg lief! Bedankt voor het volgen van onze reisblog. We hopen dat we als de wereld weer een beetje open gaat nog meer nieuwe avonturen te kunnen gaan beleven. 

Liefs uit Oost-Graftdijk van JanDirk en Marank