Zon aan de Middellandse Zee, sneeuw in de Pyreneeën en een woeste Atlantische Oceaan.

Het weer in Europa krijgt op veel plekken een herfstachtig karakter. Dit omzeilen wij wat door vanuit Zwitserland naar Narbonne aan de Middellandse Zee te gaan. In één keer is dat wat ver, dus we houden een stop in Valence. Daar overnachten we op een gratis camperplek waar we vorig jaar ook eens zijn geweest. De volgende dag gaan we in Narbonne naar een camping, waar het buiten het seizoen echt super rustig is. Het strand is op loopafstand en ook daar is het uitgestorven. ‘s Avonds kunnen we nog heerlijk buiten een wijntje drinken, mijn laatste avond als dertiger. JD geeft mij instructies voor de volgende dag: ‘uitslapen he, want ik ga ontbijt regelen’. Als ik wakker ben de volgende ochtend, feliciteert JD mij eerst (nu ben ik tenslotte echt een ‘oldtimer’) maar gaat dan meteen aan de slag. Er wordt druk gerommeld rondom Glimpie. Vervolgens komt JD mij halen, maar niet nadat we eerst samen naar een geweldige verjaardagsvideo kijken, met daarin allemaal lieve vrienden en familie die mij op originele wijzes feliciteren. Superlief! Dank voor alle mooie filmpjes en dankjewel Yorianne voor al het verzamelen en monteren! Ik ga de camper uit en daar staat het ontbijt van JD klaar, compleet met slingers in de bomen, in en aan Glimpie en een ‘40’ met tape op de voorruit en - heel kampeerachtig - met WC papier in het gras. Geweldig! Ik bel en FaceTime met de familie en voel me heel feestelijk. Na de croissantjes en verse jus gaan JD en ik op de fiets op pad. Taart zoeken. Dat blijkt moeilijker dan gedacht, want in het laagseizoen is er weinig open. In Narbonne-Plage hebben we geen succes, dus fietsen we naar Gruissan. Daar vinden we een bakkertje waar je ook koffie kunt drinken, dus dat doen we. JD plant mij alvast op het terras en gaat afrekenen. Een paar minuten later komt de dame van de bakkerij onze uitgekozen taartjes en koffie brengen. Zingend komt ze naar buiten met door JD meegenomen kaarsjes in de gebakjes, wat een feest! Als we het op hebben krijg ik zelfs nog een tekening van een man die blijkbaar ook bij de bakkerij werkt en een snelle schets van ons heeft gemaakt, heel leuk. We hebben verder een relaxt dagje en in de avond gaan we ergens een hapje eten. Ik mag kiezen, maar heb gewoon erg zin in pizza, dus dat wordt het. Die kan ik tenslotte zelf niet maken in de camper. 

De volgende dag verplaatsen we eerst Glimpie van de camping naar de naastgelegen camperplaats. Daarna maken we er een stranddagje van. Heerlijk is het. Het lijkt nog hoog zomer. De volgende dag hebben we een heel andere missie, Glimpie heeft echt nieuwe banden nodig. Eentje is er al gesneuveld, maar er zijn er nog twee heel slecht. Dus gaan we langs de bandenman en vervangen er twee. Rijdt toch een stukje veiliger denken we. Daarna zakken we een stukje af langs de kust. We merken het nergens aan, maar we zijn nu in ‘oranje’ gebied. Het wordt moeilijker om ons alleen nog maar door ‘geel’ gebied te verplaatsen, maar het is vreemd, want de besmettingsgraad is hier wel veel lager dan in Nederland. En eigenlijk zijn we continu in quarantaine in ons huis op wielen en als we heel soms iemand spreken is dat altijd op afstand of in het geval van boodschappen doen, met mondkapjes op. Het is wel een groot gemis van het nu op reis zijn, want juist de contacten met medereizigers maken het vaak speciaal. 

We overnachten in een olijfboomgaard aan de voet van de Pyreneeën. Het is een gratis overnachtingsplek waar ze zelfs een toilet en douche hebben en je de wasmachine mag gebruiken. We halen natuurlijk wel even wat olijven en tapenade in de bijbehorende winkel. ‘s Nachts schudt Glimpie van de harde mistralwind die is opgestoken. De volgende ochtend is ons plan om langs de Pyreneeën westelijker Frankrijk in te gaan en gewoon te stoppen waar het mooi is. Mooi is het, we zien zelfs verse sneeuw liggen op de hoger gelegen gebieden, maar de hoosbuien en hagel zorgen ervoor dat we toch maar even doorrijden. En jawel, hoe kan dat nou toch, we belanden toch weer in Biarritz. Waar de oceaan woest is en de golven nu nog zeker veel te wild om op te surfen. Ook de volgende dag is het zeer herfstig en er is geen surfer zo gek om een poging te wagen. Dus we hopen dat de boel nog wat zal bedaren zodat dat de komende dagen wel mogelijk wordt...

Liefs van ons