De reizende drone, fietsen voor Duchenne, Glimpie met panne en surfen in München

JanDirk had een drone... net gekregen voordat we op reis gingen. En een paar keer leuk mee gevlogen. Tot het bij een fjord in Noorwegen fout ging, de drone crashte en te water viel. Dag drone. Gelukkig zat er een speciale crashverzekering op en mocht JD ‘m opsturen. Dat lukte uiteindelijk in Zweden. De drone werd in NL total loss verklaard en er werd een nieuwe opgestuurd naar vriend Gert. Die hem vervolgens naar München stuurde zodat wij hem daar kunnen ophalen. 

Dus onze volgende bestemming wordt München. We parkeren bij het stadion van de bekende voetbalclub en fietsen naar het centrum. Perfect geregeld die levering. Op het moment dat wij bij het afhaalpunt aankomen fietsen, staat de UPS vrachtwagen nét de vracht te lossen. Hulde. 1 minuut later ontvangt JD de mail dat zijn pakket klaarligt. Dat klopt. Dit moeten we vieren met een biertje met apfelstrudel in één van de vele Biergartens. Met mondkapjes in plaats van lederhosen, dat dan weer wel. 

De volgende dag staat in het teken van de Duchenne 40. Om te vieren dat er de afgelopen jaren al veel progressie is geboekt door onderzoek en Bart met Duchenne morgen 40 wordt. Ik ga een mooie fietstocht maken, althans dat hoop ik. Ik heb op Googlemaps iets bekeken en bedacht, maar het is altijd afwachten hoe de route zal zijn. Ik vertrek op tijd, want het belooft een warme dag te worden. Na 1 km begin ik de dame van Google al iets minder aardig te vinden, ik word een grindpad op gestuurd. Leuk met de mountainbike, maar die paste niet op het rek van Glimpie, dus ik ben op de racefiets en nu iets minder blij. ‘Het zal wel een klein stukje zijn’, denk ik nog. Dat is voor dat moment ook zo maar uiteindelijk blijkt meer dan de helft van mijn route uit gravelwegen te bestaan. Ik heb de Googlemevrouw wel een paar keer voor gek verklaard en ook niet altijd naar haar geluisterd, dan verzon ik zelf wel een stuk route. Maargoed, het doet me zo off road wel veel meer aan Duchenneheroes denken en dat doet me goed. Dat er de komende tijd maar veel meer mannen alsBart 40 of ouder mogen worden met Duchenne! In de middag kom ik weer bij de Bayern München Arena aan en heeft JD zelfs een heuse finishlijn van kiezels gemaakt, wel in stijl! JD heeft verder ook niet stilgezeten. Glimpie had namelijk nog een probleempje. Na het vervangen wiellager in Polen was het geluid wel weg, maar Glimpie bleef schudden. Wielen balanceren, dachten we. Bij de Tsjechische garage hadden ze alleen tijd voor de voorwielen en het probleem kon toch niet achter zitten (wij dachten van wel maar leg dat maar eens uit in het Tsjechisch). We wijzen de bandenman nog op een gekke bult in de achterband maar dat wordt weggewuifd. In München aangekomen vinden we de band verdacht warm aanvoelen en verwisselen hem toch voor het reservewiel. Het wiel dat eraf gaat is compleet vervormd afgesleten en de band staat op knappen. Blij dat we die eraf hebben! Het getril is meteen over, Glimpie rijdt weer als een zonnetje! Maar terwijl ik dus aan het fietsen ben heeft JD nog wel een hele ochtend werk aan het terugplaatsen van het (weliswaar niet meer bruikbare) vijfde wiel onder de wagen, want de takelconstructie is in het heetst van de strijd gesneuveld. Hulde voor mijn handige kerel, alles zit nu weer goed.

Eind middag gaan we nog de stad in om... te surfen. De rivier de Isar (zijtak Donau) stroomt door de stad en daar kun je op een aantal plekken op surfen. JD wil het proberen dus huurt een board (hij wil eigen board graag heel houden, de deels stenen kades kennen geen genade). Het blijkt moeilijker dan gedacht en lijkt echt niet op gewoon surfen. Met je board in je hand moet je een soort van op het water springen vanaf de kant... ik heb bewondering voor de vastberadenheid waarmee JD het probeert en weer valt en maar doorgaat. Glimpie staat inmiddels in centrum München geparkeerd en aangezien we het hele weekend mogen parkeren, slapen we maar gewoon in de straat waar hij geparkeerd staat. De volgende ochtend gaan we wel een beetje op tijd weg om rare blikken van buurtbewoners te vermijden. We gaan naar nóg een stukje rivier waar je kunt surfen, in het zuiden van München. Hier kun je iets makkelijker in de golf komen en jawel, uiteindelijk lukt het! Heel even, maar dat maakt niet uit. 

Na dit succes rijden we de stad uit en parkeren in zuid Duitsland bij een boerderij. We staan aan een prachtig geel veld in de zon. De volgende ochtend, JD heeft overal spierpijn, doen we eerst een hardlooprondje en gaan daarna op pad. Via een klein stukje Oostenrijk bereiken we Zwitserland, wat is Europa toch compact. Prachtige bergtoppen om ons heen en stralend weer. We besluiten even een paar dagen op één plek te blijven. Ook wel even lekker.

Tot de volgende keer!