De overtocht, Polen, urban exploration en een VW weerzien

Naar Polen, best wel benieuwd hoe dat zal zijn. Vanuit Zweden kun je op weg naar het zuiden natuurlijk via Denemarken gaan, of een stukje varen en dan naar Duitsland. Wij dachten eerder aan Estland, Letland en Litouwen en dan verder zakken. Maar Coronaregels bepalen dat we daar vanuit Zweden niet welkom zijn. In Polen zijn we dat wel en daar zijn we ook erg nieuwsgierig naar. Dus boeken we een boot. Glimpie past met zijn 2,51 m hoogte en 5,99 lengte nét niet in het betaalbare tarief dat eigenlijk tot 2,50 hoogte gaat. Maar we besluiten dat er altijd nog lucht uit de banden kan dus boeken voor Glimpie en onszelf. Om binnen die 5,99 lengte te blijven moeten natuurlijk wel de fietsen van het rek. De fietsen gaan de bus in en het rek demonteren we gedeeltelijk. Dan de hoogte... 3 surfboards liggen er op het dakrek, dus die gaan er ook af. Glimpie raakt overvol. Het dakrek demonteren is veel gedoe dus we gokken er maar op dat er nog wel 10 cm speling zal zijn. En bovendien steken de dakramen ook zeker 10 cm uit, dus het dakrek demonteren heeft dan toch geen zin. Enigszins zenuwachtig gaan we de rij in om de boot op te gaan. Onze temperatuur wordt opgemeten, check, niets aan de hand. Onze paspoorten worden bekeken, check, niets aan de hand. De hoogte van Glimpie wordt bekeken, check... ehh... toch iets aan de hand. Het dak is precies de grens, maar alles wat er op zit aan ramen en dakrails is te hoog. De mevrouw belt nog even heen en weer met iemand óp de boot en nee, er is echt geen speling van een paar centimeter. Het goede nieuws is dat er nog een plekje is bij de vrachtwagens en andere hoge auto’s. Het slechte nieuws is dat we dik bij moeten betalen. Helaas pindakaas, maar als we uiteindelijk op de boot staan zien we dat we het Glimpie echt niet hadden kunnen aandoen om hem tussen de minder hoge auto’s te zetten, dan waren z’n dakramen door het dak geperforeerd en de dakdragers eraf geschraapt. Was ook rot geweest.

We gaan naar onze hut, bekijken het schip waar we de komende 18 uur op zullen verblijven en zien een prachtige zonsondergang terwijl we Zweden gedag zwaaien. Op deze Poolse boot zijn naast een enkele vakantieganger vooral veel vrachtwagenchauffeurs te vinden. We moeten na alle Scandinavische dure levensmiddelen even wennen aan het lagere prijspeil van de horeca aan boord. Waar we alleen voor avondeten gebruik van maken, want als low budget reizigers hebben we natuurlijk van alles meegenomen 😉.

We slapen goed en hebben in de ochtend meteen weer mooi uitzicht. Het duurt uiteindelijk nog tot 12:30 uur voordat we in de haven van Gdańsk aankomen. Het is mooi weer en we zoeken een camping op. Met het wildkamperen - zoals we dat in Scandinavië bijna dagelijks deden - zal het nu wel even gedaan zijn. Glimpie staat op z’n plekkie, dus fietsen wij naar Gdańsk. Superhandig, want alle steden die we in gaan zijn per fiets heel goed bereikbaar en dan zitten we niet met parkeergedoe. De stad wordt weleens met Amsterdam vergeleken. Deels snap ik dat wel, want er is water en er zijn oude gevels en oude gebouwen. In de oorlog is echter ook heel veel kapot gebombardeerd dus er is ook heel veel nieuw neergezet of hersteld. We rijden ook nog langs een stukje Berlijnse muur. Huh, Berlijnse muur in Gdańsk? Ja. Daar geplaatst ter herinnering aan het feit dat de opstand tegen het communisme begonnen is in Gdańsk. De volgende dag is het gedaan met het mooie weer. Ondanks de regen besluiten we nog even in Sopot te gaan kijken bij het strand. We klimmen de pier op en komen er pas daarna achter dat je eigenlijk toegangspoortjes had moeten passeren en betalen, oeps... we springen maar weer het Hollands uitziende strand op. In de regen rijden we naar het zuiden. In Toruń, de stad van Copernicus (die het heliocentrisch model formuleerde met de zon als centrum van het heelal). De stad staat vol met oude gebouwen en we maken er een mooi rondje. Waar we Glimpie geparkeerd hebben raken we in gesprek met Fred, een 74 jarige homeopatisch arts die een modernere versie van Glimpie heeft en daar al meer dan anderhalf jaar mee rondreist. Hij heeft al zijn spullen en huis verkocht en reist nu gewoon rond naar waar hij zin heeft. Hij vertelt uitgebreid over het feit dat hij zoveel stress had; hij had de keuze of een camper te kopen of in een grote zwarte auto te belanden... de laatste auto waarmee je een ritje naar de begraafplaats maakt welteverstaan... Najaar in Portugal, waar wij een beetje op hopen, lijkt hem ook wel wat. “See you in portugal, dokter Fred”, roepen we hem nog na. Na Toruń rijden we naar Lodz (spreek uit, Wodzj, er horen nog wat leestekens door wat letters, maar die herkent het toetsenbord niet). 2 jaar geleden verkocht JanDirk een Volkswagen kever (die we op reis in de USA hadden gevonden) aan een Poolse man. JD was benieuwd of de man de kever nog had en jawel, hij heeft ‘m nog en we spreken af om elkaar te zien de volgende dag. 

Eerst moeten we ergens overnachten. Dat is in Polen iets lastiger dan in Scandinavië. De camperplaatsen op park4night zijn dicht of heel ver weg, maar uiteindelijk vinden we toch een stukje Zweden in Polen: het parkeerterrein van IKEA. Niet helemaal wat we van tevoren bedacht hadden, maar op zich helemaal niets mis mee. De volgende dag gaan we de buurt verkennen. Achter de IKEA is een buiten fitnessplaats en een midgetgolf, maar je kunt er ook heel goed je camper opruimen en in de zon ontbijten. Een loslopende hond poept op de midgetgolfbaan, niet in het gaatje, geen hole-in-one, 0 punten

In de middag gaan we Lodz in met de fiets. Glimpie mag in Smalland blijven, oftewel bij IKEA. De stad Lodz lijkt op het eerste gezicht niets. Het is lastig fietsen op de vaak slechte wegen en het is druk. JD ziet wel een gebouw waar hij in wil: een leegstaande fabriek. Ik vind het eerst niks, dus na een korte blik gaan we verder de stad in. We lunchen heerlijk en lopen door de voormalig Joodse ghetto. Veel plekken in Polen hebben een heftige geschiedenis als het om de tweede Wereldoorlog gaat. Op een gegeven moment komen we in een veel vriendelijker gedeelte van de stad en begin ik de stad wat prettiger te vinden. Dus ik stem er mee in toch nog even terug te gaan naar de leegstaande voormalig textielfabriek. We voelen ons net van die urban explorers die voor 3 op reis een oud pand gaan bezoeken. Toegegeven, het was best mooi en nee, er lagen geen zwervers en naalden enzo. Zonde dat dit gebouw niet een nieuwe bestemming heeft gekregen. Er zou vast iets heel hips gemaakt van kunnen worden. 

Tegen de avond wordt het tijd om naar de VW mannen te gaan. De plek waar we hebben afgesproken is een wél gerenoveerd oud gebouw waar nu wat horecagelegenheden zijn (met lekkere taart, jaaaa!). De kever ziet er top uit, nog steeds de mooie patina-look, een volledig vernieuwd interieur, maar (dat vind ik jammer maar ieder zijn smaak) hij is enorm verlaagd. (niet handig met het soms woeste wegdek hier) We hebben een gezellige avond en mogen ook nog mee met de oldtimerrit die de mannen hebben met nog een stuk of twintig andere oude bakken, maar dat aanbod slaan we af (coronatechnisch niet handig met 4 man in zo’n klein wagentje en we moeten nog 10 km terug naar IKEA fietsen). We slapen nog een nachtje voor de deur van het Zweedse meubelparadijs en reizen dan verder naar het zuiden van Polen. We bezoeken Wroclaw, met veel oude kerken en gebouwen, maar zijn op een gegeven moment klaar met de stad en gaan dan verder, richting platteland. De wegen worden beroerder en het uitzicht mooier. Glimpie heeft al een paar dagen een verontrustend geluidje en begint bij hogere snelheid ook te trillen, dit ligt niet alleen aan het Poolse wegdek. We rijden langs een garage en de diagnose wordt gesteld: een versleten kogellager. Nu moeten we even bedenken of we het daarmee eens zijn en of we dat hier gaan laten repareren - maandag hebben ze tijd - of later in onze trip. Eerst naar een camping. We belanden in Bolków. De camping ligt prachtig, alleen is er dit weekend wel een motorcrossweekend en is de camping bezaaid met mannen met crossmotoren. Maar wij krijgen een vriendelijke ontvangst en een mooie plek, dus we gaan eerst maar even relaxen! Tot de volgende keer!